Ik pluk vruchten van mijn jarenlange mediteren. “Ho”, denk je, “mij te zweverig!” Maar er is werkelijk helemaal niks zweverigs aan mediteren. Echt niet.
Mensen doen er zweverig over, dat is wat anders, maar de kern van mediteren is heel eenvoudig. Het is niets anders dan het richten van de aandacht. Sturing hebben in je gedachten. Over je eigen gedachten heen kunnen kijken. De paarden wijzen me moeiteloos de weg hierin en ik trek me daar aan op.
Ongeduld uiten
Dagelijks stap ik rond voertijd in mijn afgetrapte paardenauto om naar stal te gaan. Het is één van de zekerheden die nog overeind zijn. Om vijf uur staan ze zurig te stieren in hun box, hun ongeduld te uiten. Tanden in tralies, opgetrokken lippen, kappende voorbenen, ze doen het allemaal en ik dank ze.
Jullie doen het nog. Het ritme klopt nog. Jullie eb en vloed werkt nog, terwijl ik het kwijt ben. Hoe meer nieuws ik hoor, des te meer ik op hol sla. Doe mij maar wat tranquigel, alsjeblieft.
Club van de onderschatters
Ik dook vanuit schuldgevoel in de nieuwsberichten. Was namelijk lid van de Club van de Onderschatters en Bagatelliseerders. Met de verzachtende omstandigheid dat ik standaard onder een steen leef. Zelfs het mos dat er op groeit, stop ik in mijn oren.
Ik verzuip soms in berichten waarvan ik niet eens weet of ze waar zijn. Waarvan niemand weet of ze waar zijn. Dat maakt mijn chaos compleet. Dus terug naar mijn eigen waarheid. Ik het niet weet, dat is nu mijn enige waarheid. Dat ik het niet weet en dat de waarheid niet bestaat. Niet zoals wij denken dat hij zou moeten bestaan. Willen dat hij bestaat. Wat ik wel weet is dat ik waarde en waarheid vind in de waarneming. In het geluid van de brokken die in de voerbak vallen. In de paddocks en weiden die opdrogen. We snakten zo naar droog weer en nu is het droog, de zon schijnt. Dat is hier. Dat is nu.
Ritme van de natuur
En dus mediteer ik. Ik richt mijn aandacht op het ritme van de natuur en op haar klanken. De voerbeurten op stal, de gemoedereerde blikken als ik langs loop en de bewegingen onder mijn zadel.
Ik ga mezelf niet meer pijnigen met de berichtgeving. Het draagt voor nu even niks bij. Niet op individueel en niet op collectief niveau. Stress, angst, paniek en hysterie verminderen de weerstand. Omdat ik slecht nieuws geen ruimte wil geven, verleg ik mijn aandacht naar een kleine(re) cirkel. Het is heling door focus. Heling door meditatie. Deze tijd nodigt uit tot deze vruchtbare ingang. Dus mediteer mens, mediteer.
Sara Ouwehand is initiatiefneemster van www.ruiterpilates.nl en start haar Haflinger in de Zware Tour. In de cursus Doorzitten als een prof geeft ze je tips voor het verbeteren van je lichaamsgebruik, oefeningen die je naast je paard kunt doen en begeleidt ze combinaties van basis tot en met de Grand Prix-niveau.
Foto: Nick Spier