“Je hoeft er voor mij niet als een breinaald op te zitten”, zegt Alex van Silfhout in de online instructie over schakelen. “Soms zie je mensen keurig rechtop zitten, alsof ze een bezem hebben ingeslikt. Dan zitten ze met zo’n eendenkontje, te bonken in het zadel. Dan zie ik liever iemand misschien iets krom zitten, die de beweging kan volgen.”
Van levensbelang
Alex’ boodschap is duidelijk: belangrijker dan een perfect beeld, is de vraag of jij kunt paardrijden zonder dat je je paard stoort in zijn beweging. “Dat is van levensbelang”, zegt hij. “Daar gaat het om bij paardrijden; alleen als jij ontspannen in balans zit, kun je op het goede moment met je hulp inkomen. Natuurlijk wil je het liefst dat iemand er perfect op zit, maar het is nog belangrijker dat hij een onafhankelijke zit heeft. Die krijg je alleen maar als je je armen en benen los van elkaar kunt gebruiken, geen steun nodig hebt van je teugels, je onderbeen niet klemt en als je je paard kunt volgen.”
Te veel focus op houding en zit
Alex vertelt dat hij de inwerking van houding en zit veel minder belangrijk vindt dan been- en handhulp. “Natuurlijk gebruik je je zitbeenknobbels en kantel je soms je bekken”, vertelt hij. “Maar ik vind het gevaarlijk als ruiters te veel gaan focussen op hun houding en zit. Ik ben van mening dat als jij je paard ontspannen kunt volgen, je eigenlijk al voldoende inwerkt. Ik heb liever een paard dat goed aan de hand- en beenhulp is, dat heeft geleerd om daar verfijnd op te reageren, dan een paard dat reageert op jouw zit. Een minimale inwerking van je zit is prima, kan zorgen voor dat stukje finesse. Zo lang je er maar voor zorgt dat je je paard niet stoort. Dat is belangrijker dan zitten als een breinaald.”